Ο όρος «Επανεκκίνηση» σηματοδοτεί την απόφαση του καλλιτέχνη να επαναπροσδιορίσει την έννοια της Ελληνικότητας στην σύγχρονη πραγματικότητα και να προσφέρει στο φιλοθεάμον κοινό τον προβληματισμό – παρά την διδακτική ή δογματική του άποψη – για το τι θα μπορούσε σήμερα να σημαίνει Ελληνικότητα, σε εικαστικό, πολιτισμικό, πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο. Οι φόρμες έχουν αναφορές στην Βυζαντινή και λαϊκή παράδοση, ενώ ταυτόχρονα φέρουν μέσα τους Σεζανικές και κλασικές μοντέρνες αναμνήσεις, παράλληλα με μια μυστική αναφορά στην γενιά του ‘30, και κυριότερα στον Φώτη Κόντογλου. Σημαντικό ρόλο έπαιξε η επίδραση από τις τοιχογραφίες του Δημαρχείου των Αθηνών, ώστε ο καλλιτέχνης να επιχειρήσει μια εκ νέου αναφορά στις ιστορικές, μυθολογικές και θρησκευτικές φιγούρες της Ελληνικής παράδοσης μέσα όμως από ένα διαφορετικό πρίσμα. Η αναφορά των ονομάτων μέσα στο έργα δεν θα μπορούσε παρά να στοχοποιεί τον εσωτερικό διάλογο των μεγεθών, μεταξύ του χθες και του σήμερα. Η άρνηση μιας παράδοσης και η αποδοχή της παγκοσμιοποιημένης αναρχίας δεν αναιρεί το γεγονός πως ακόμα και κάτω από αυτές τις συνθήκες, ο κάθε ένας μεταφέρει ως μέρος της σημερινής του ταυτότητας, το βάρος ενός ονόματος, το οποίο με την σειρά του δημιουργεί αυτόματες αναφορές στο παρελθόν. Το ερώτημα είναι σαφές: Υπάρχει διάλογος μεταξύ αυτών των δύο δυνάμεων; Τι συμβαίνει όταν δύο προσωπικότητες ενυπάρχουν σε μια οντότητα; Συμβιβάζεται κάποιος με την δυναμική του ονόματος του, ή καταφέρνει να το ξεπεράσει δίνοντάς του νέα μορφοπλαστική οντότητα;
Ο Βαγγέλης Παππάς γεννήθηκε στον Πειραιά το 1976 και είναι πτυχιούχος της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσ/νίκης, με δάσκαλο τον Βαγγέλη Δημητρέα. Πριν από την εισαγωγή του στην Σχολή Καλών Τεχνών, είχε ήδη ολοκληρώσει τις σπουδές του επί τέσσερα έτη κοντά στον Γιάννη Καρούσο και τον Χρήστο Λιόνδα στην Σχολή Βυζαντινής τέχνης Πειραιά. Παράλληλα ασχολήθηκε με την εικονογράφηση και το κόμικς, την συγγραφή λογοτεχνικών κειμένων, συνεργάστηκε με πολλές εκδοτικές εταιρίες, ενώ ανέλαβε την δημιουργία και την επιμέλεια των εκθεμάτων του ιστορικού Μουσείου Ρούπελ στον Προμαχώνα. Στην πορεία του χρόνου, πέρα από τις ατομικές του εκθέσεις και την συμμετοχή του σε πλήθος ομαδικών, αναλάμβανε την επιμέλεια εικαστικών γεγονότων, με κυριότερη την ανάληψη της Εικαστικής Επιμέλειας στην Έκθεση Νέων Καλλιτεχνών στην Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων από το Εικαστικό Επιμελητήριο Ελλάδος, με την συμμετοχή 385 Καλλιτεχνών, τον Νοέμβριο του 2002. Ακριβώς επτά χρόνια μετά δημιούργησε την σχολή της ARTe, ένα πραγματικό πολιτιστικό κέντρο στην Καλλιθέα, από το οποίο έχουν ήδη αποφοιτήσει πάνω από 850 μαθητές.
Η ζωγραφική του είναι μια αέναη διαδικασία πειραματισμών, η οποία δεν επαναπαύεται στον ορισμό του ενός και μοναδικού ύφους, συντηρημένου μέσα στον χρόνο. Για τον Βαγγέλη Παππά η έννοια της τέχνης είναι ταυτόσημη με την σημασία της αυτολοκλήρωσης, η οποία εξ ορισμού δεν προσκολλάται σε μια και μόνη μορφοπλαστική ερμηνεία. Η εξελικτικότητα και η αλλαγή – μερικές φορές και η ανομοιομορφία – είναι στοιχεία που εκφράζουν πλήρως την εσωτερικότητα του δημιουργού. Άρα και το έργο του δεν θα μπορούσε να αποδράσει από μια τέτοια αναντίρρητη πραγματικότητα.
Για περισσότερες πληροφορίες ανατρέξτε ΕΔΩ.