Φωτογραφίες επίσημων εγγράφων, φωτογραφίες μιας ζωής μέσα από την κοινωνική / κρατική της εκδοχή, όλες στο ίδιο μοτίβο, με τον ίδιο άνθρωπο, που όμως σε καμία δεν είναι ίδιος με την προηγούμενη. Ο Γιάννης Σταμενίτης χρησιμοποιεί συνειδητά και σταθερά διάφορα αυτοβιογραφικά στοιχεία στη δουλειά του, στήνοντας εδώ και χρόνια ατομικές μυθολογίες (μεταφράζοντας τον όρο "individual mythologies", που χρησιμοποίησε ο Harald Szeemann στην Documenta 5) και επιχειρεί να τις μοιραστεί με τον κόσμο.
Στην τελευταία σειρά έργων του αναδιοργανώνει το παρελθόν του μέσα από την αυτοεικόνα του, επεξεργάζεται και «αλλοιώνει» ψηφιακά φωτογραφίες του, για να συντάξει μια σειρά προσωπογραφιών που καταδεικνύουν μια πάγια αλήθεια: ότι κανείς δεν είναι μόνον ένα πράγμα, ένα μονήρες απλουστευμένο σύστημα. Κανείς δεν έχει μια μονοκόμματη και δεδομένη ταυτότητα, αλλά είναι αποκύημα διαφορετικών εκδοχών και όψεων της ζωής, πολλών μαζί και συχνά αντικρουόμενων χαρακτήρων. Κάθε πρόσωπο / άτομο είναι μια περίπλοκη διαδικασία συνεχούς εξέλιξης αλλά και ασυνέχειας, ένα σύνολο εναλλαγών και / ή σύζευξης εμπειριών και χαρακτηριστικών. Από παιδί μέχρι και σήμερα, παρών στο κράτος με τους ρόλους που αυτό αποδίδει (ή και επιβάλλει): μαθητής, στρατιώτης, εργαζόμενος, ψηφοφόρος, ασφαλισμένος, Έλληνας πολίτης που μπορεί να ταξιδέψει στο εξωτερικό –εντέλει, όπως και ο ίδιος το αναφέρει, ένας περαστικός, από πολλά στάδια αποδεκτά από το κράτος. Κι ο ίδιος; Αναδιαμορφώνει τις φωτογραφίες αυτές, τους αλλοιώνει τον καταρχάς επίσημο και αυστηρό τους χαρακτήρα με ψηφιακές παρεμβάσεις, επανέρχεται στον εαυτό του θέτοντας άλλες βάσεις για την πιο βαθιά και αληθινή ταυτότητά του, την ταυτότητα ενός καλλιτέχνη που, αποδομώντας την «κρατική» του εικόνα, εντοπίζει την ύπαρξή του. Αυτό το – επιτρέψτε μου να το θεωρώ κατεξοχήν υπαρξιακό – πέρασμα του Σταμενίτη, από τις πολλαπλές ταυτότητες που η χώρα / κράτος τόσα χρόνια του επιβάλλει με απώτερο στόχο τη διαμόρφωση μιας εκ νέου αυτοεικόνας, πλαισιώνεται από εικαστικές δράσεις – απόπειρες υπέρβασης του εαυτού και κάθε προηγούμενης αυτοαναφοράς, που όλες είναι συνεργατικού χαρακτήρα (επιλογή που συνειδητά και με συνέπεια επιλέγει εδώ και χρόνια).