Έργα textile art, «χωροϋφαντικής», όπου υφαντική και φύση, γήινα, ταπεινά και καθημερινά υλικά, σχοινιά, φυτικές ίνες, βαμβάκι, γιούτα, καννάβι, ξεραμένα φύλλα, φλοιός δένδρων κ.ά. μετατρέπονται σε υψηλής αισθητικής και σπάνιας τεχνικής αρτιότητας εικαστική εικόνα, «γλυπτική» στον χώρο.
Μέσα από εσωτερική φιλοσοφημένη αναζήτηση η Μασούρα αφήνεται να την παρασύρει η μαγεία των υλικών με τις ποιότητες και υφές τους, την αντοχή ή τη φθορά τους στον χρόνο, που γίνεται μέρος της εικαστικής δημιουργίας. Απόμακρη αλλά και με ειλικρινή, βαθιά επαφή με έναν μικρό κύκλο φίλων της καλλιτεχνών, μοιραζόταν μαζί τους προβληματισμούς και αδιέξοδα, κρατώντας πάντοτε τη δική της «νεανική και ρωμαλέα» ματιά.
Στην έκθεση του Τελλογλείου συμπεριλαμβάνονται επίσης έργα καλών της φίλων, του Σπυρόπουλου, Κοντόπουλου, Ζογγολόπουλου, Σίμωσι, Ανδρέου κ.ά., καθώς και ο «γυάλινος κόσμος» από τη συλλογή της, που μαζί με αρχειακό υλικό αποκαλύπτουν τί μοιραζόταν μαζί τους αλλά και τον προσωπικό της τρόπο να βλέπει τα πράγματα.
Η έκθεση αναπτύσσεται σε τρεις ενότητες, αντιπροσωπευτικές της καλλιτεχνικής διαδρομής της Βούλας Μασούρα:
1) Μεταμόρφωση της ύλης (1980-1990). Ολοκληρώνοντας τις σπουδές της στη ζωγραφική, η Βούλα Μασούρα μεταπήδησε, ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του ΄70 στην υφαντική, παγιώνοντας ένα δικό της προσωπικό ύφος, στο οποίο δανείζεται στοιχεία της πλαστικής και τις εκφραστικές αξίες του χρώματος από τη ζωγραφική. Τα έργα της κινούνται σε τρεις διαστάσεις. Τα γεωμετρικά και καμπυλόγραμμα μοτίβα εκπέμπουν παλμό και ζωή. Χρησιμοποιεί υλικά, όπως γιούτη, σιζάλ, λινάρι μαλλί κάνναβη, χόρτο, φυτικές ίνες, ενώ συχνά παρεμβάλει ξύλινα τμήματα και χοντρά στοιχεία, φυσικά και τεχνητά χρώματα προκειμένου να διευρύνει τις εκφραστικές δυνατότητες των έργων της.
2) Λάβαρα (1990-1996). Αφετηρία της έμπνευσής της αποτέλεσε η επίσκεψή της στην Πύλη της Αμμοχώστου στη Λευκωσία, την οποία φαντάστηκε γεμάτη λάβαρα, όπως αυτό του Μεγάλου Κωνσταντίνου. Τα «Λάβαρά» της δεν περιορίζονται στη χριστιανική τους αναφορά, αντιθέτως καθίστανται σύμβολα παγκόσμια και διαχρονικά, μνημειακά και ταυτόχρονα ιερατικά. Επιστρατεύοντας καινούργια υλικά, όπως το πισσόχαρτο, οι ακρυλικές ίνες, και γαιώδη χρώματα, η καλλιτέχνιδα δίνει σύνολα μεγάλου μεγέθους που χαρακτηρίζονται από την πολυσημία τους και επικρατούν στον χώρο.
3) Φθορά-μνήμες & Λήθης αναίρεση (1997 και εξής). Τα ύστερα έργα της καλλιτέχνιδας φέρουν πάνω τους την ομορφιά των αρχαίων ερειπίων. Μοιάζουν με περγαμηνές κιτρινισμένες από τον χρόνο, φύλλα παπύρου που έφερε στο φως η αρχαιολογική σκαπάνη ή ευρήματα που διατήρησε άθικτα ο Βεζούβιος. Βασικό υλικό της δημιουργού είναι ο άλλοτε καινούργιος, λευκός καμβάς, ο οποίος έχει σκοπίμως αλλοιωθεί με μπογιές, ακρυλικά και κερί, για να θαφτεί ή καλύτερα φυτευτεί στη συνέχεια μέσα στη γη. Στη συνέχεια τα ξεβάφει και οι φθορές, οι ρωγμές και οι κηλίδες κάνουν την εμφάνισή τους πάνω στο σκισμένο ύφασμα, αποτυπώνοντας τη σφραγίδα του χρόνου. Αναμνήσεις και υπολείμματα μιας άγνωστης γλώσσας που ο καθένας καλείται να αποκρυπτογραφήσει και να ερμηνεύσει με τον δικό του τρόπο.
H έκθεση συνοδεύεται από εκπαιδευτικό πρόγραμμα που περιλαμβάνει περιήγηση στα εκθέματα και εικαστικές εφαρμογές και απευθύνεται σε μαθητές και μαθήτριες της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, από το νηπιαγωγείο μέχρι την τρίτη λυκείου.
H έκθεση εγκαινιάζεται την Παρασκευή 27 Νοεμβρίου 2015 στις 19:00.
Διάρκεια έκθεσης: 27 Νοεμβρίου 2015 – 31 Ιανουαρίου 2016
Γενική είσοδος: €2,5
Μαθητικό: €1,5